Inayat Khan Gayan

Ankh Hermes Deventer 1978
(Opmerkingen tussen haakjes zijn van mij, Freek)

Het enige, wat tijdens ons leven wordt gemaakt, is ons eigen karakter.
De mens ziet uit naar wonderen. Zag hij maar hoe wonderbaarlijk het mensenhart is!
Eén doel voor ogen te hebben, voert zeker tot slagen.
Het menselijke hart is de schelp waarin de parel van de oprechtheid wordt gevormd.
Het is verzoeking die de mens terughoudt van zijn reis naar het doel.
Alle situaties in het leven zijn proeven, die het echte en het onechte aan de dag brengen.
Het hiernamaals is het voortzetten van hetzelfde leven in een andere sfeer.
Achter ons allen staat één geest (God) en één leven;
hoe kunnen wij dan gelukkig zijn als onze naaste niet gelukkig is?
Al wat leeft is geest en al wat sterft is stof.
De kracht van de geest is de eigen wil.
Ongehechtheid en onafhankelijkheid zijn de twee vleugels, die de ziel ('geest', zie: Al wat leeft is geest...) in staat stellen te vliegen.
Medelijden met onszelf is de oorzaak van alle verdriet in het leven.
Een rein lichaam weerspiegelt reinheid van ziel (geest).
Reinheid is het geheim van gezondheid.
Het is de zuiverheid van de ziel (geest) zelf, die de neiging tot reinheid van het lichaam doet ontstaan.
Ernstig en toch vriendelijk te zijn, is de houding van de wijze.
De vervulling van iedere activiteit ligt in het evenwicht.
Goed en kwaad hangen af van de houding van de mens.
Zij, die dezelfde fout hebben, verenigen zich om een deugd te maken van hun gemeenschappelijke zonde.
Ongehechtheid is de sleutel tot het geheim van het leven.
Een diamant moet geslepen worden voordat hij kan schitteren.
De houding van de mens is te zien aan de uitdrukking van zijn gezicht.
Het geheugen moet onze gehoorzame dienaar zijn; wanneer het onze meester is, wordt het leven moeilijk (Wanneer je gehecht bent aan de inhouden van je geheugen, wordt je geestelijke werkzaamheid afgeremd.)
Zonde is de brandstof voor het vuur van de deugd.
De mensen bouwen vier muren om hun ideeën, uit vrees, dat de geest uit de gevangenis zou ontsnappen.
De ziel (geest) wordt òf opgeheven òf neergeworpen door de kracht van haar eigen gedachten, woorden of daden.
De hele loop van het leven is een reis van onvolmaaktheid naar volmaaktheid.
De persoonlijkheid van een mens weerspiegelt zich in zijn gedachten en daden.
Het verlangen zijn persoonlijkheid te ontwikkelen, is het werkelijke doel van het leven.
Hij, die zich van de uitwerking van zijn daden op zichzelf bewust wordt, krijgt kijk op het leven.
Je kunt het leven niet veranderen, maar je kunt jezelf veranderen.
In de volkomen ontplooiing van de menselijke natuur, ligt de vervulling van het doel van het leven.
Wanneer een gebrek algemeen wordt, gaat de menigte het als normaal beschouwen.
Het geheim van het leven is evenwicht; gebrek daaraan betekent vernietiging van het leven.
Het zijn niet onze omstandigheden in het leven, maar het is onze houding tegenover het leven die ons gelukkig of ongelukkig maakt.
Bezie alles vanuit het gezichtspunt van jezelf èn uit dat van de ander.
De Schepper is verborgen in zijn eigen schepping.
Leven is dat, waar het op aankomt en het ware leven is het innerlijke leven, het verwezenlijken van God.
De ziel ('geest', zie: Al wat leeft is geest...) van Christus is het leven van het heelal.
De natuur van ieder individu wordt door hemzelf gemaakt.
Het ontdekken van een dwaling is het ontsluieren van het licht.
Met hoe meer mensen je om kunt gaan, hoe wijzer je toont te zijn.
Zijn eigen houding wordt een belemmering op het pad van de pessimist.
Niemand kan disharmonie verdragen in het leven, hoewel velen haar uit onwetendheid bestendigen.
Alles wat door macht bedwongen wordt, zal eens in opstand komen.
Door de stof bereikt de ziel ('geest', zie: Al wat leeft is geest...) haar hoogste verwezenlijking. Het lichaam is noodzakelijk voor de vervulling van de bestemming van de ziel (geest).
Er zijn vele denkbeelden, die de mensen in een roes meeslepen.
Het is voor de geest(!) nodig een ontwikkeling op aarde mee te maken om zijn hoogste punt te kunnen bereiken.
Alles heeft zijn tegendeel, behalve God.
Dit is de reden, waarom God niet begrijpelijk kan worden gemaakt voor de ongelovige.
Werkelijk geestelijk(!) te zijn is het veredelen van de ziel (geest) door boven de belemmeringen van het stoffelijke leven (eigenlijk 'het stoffelijke bestaan') uit te stijgen.
Sinds ik de Enige in mij bewust ben geworden, acht ik mij van niemand de mindere.
Wanneer ik mijn ware zelf uit het onware terugtrek, ken ik alle dingen en sta er toch verre van.
Niets schijnt te goed of te slecht. Ik weet geen verschil meer tussen de heilige of de zondaar, sinds ik het Ene leven in allen gemanifesteerd zie.
Ik beschouw mijn daad tegenover iedere mens als een daad tegenover God; en de daad van iedere mens tegenover mij vat ik op als een daad van God.
Ik voel mijzelf, wanneer ik met mijzelf alleen ben (ik ben zelfbewust als ik alleen ben).
Ik beschouw iedere hindernis als een aansporing tot succes.
Gezegend zij mijn verbanning uit de hof van Eden naar de aarde. Als ik niet was gevallen, zou ik de gelegenheid niet hebben gehad de diepten van het leven te peilen.
Ik noem u mijn Koning, wanneer ik mij bewust ben van mijzelf.
Ik vond u, verborgen als een parel in de schelp van mijn hart.
Het leven is een voortdurende strijd en alleen hij zal overwinnen, die zichzelf overwonnen heeft.
Wanneer je wilt dat de mensen je zullen gehoorzamen, moet je leren jezelf te gehoorzamen.
Meester is hij, die meester is over zichzelf; leraar hij, die zichzelf leert; leider hij, die zichzelf leidt; heerser hij, die zichzelf beheerst.
Hij, die van ondeugd zijn les leert, er doorheen gaat en er bovenuit rijst, is de meester en de overwinnaar van de ondeugd.
Wiens karakter is verhard, die diep gevestigd is in zijn eigen denkbeelden, is verstard in zijn kijk op het leven.
Je bent zèlf de bedekking van het antwoord, wanneer je verlangt.


terug naar het literatuuroverzicht






^