Nikola Tesla's laatste vraaggesprek
De gesproken tekst van video 'We were created by a higher power'
https://youtu.be/vXQ27QZXFfU?si=bxLbz8PBZyeHqXaY
Voorwoord
De bron van de video 'We were created by a higher power' is onduidelijk, wat betekent dat de histórische waarde van onderstaande tekst betwijfelbaar is. Het zou kunnen zijn dat de schrijver van deze woorden de naam van Nikola Tesla gebruikte om op de lezers indruk te maken en de inhoud geloofwaardig. Toch komt de strekking van het gebodene overeen met zijn gedachtengoed en is het van dien aard, dat ik heb besloten de tekst over te nemen; ook al omdat het met geestkunde overeenkomt.
[De kopjes en opmerkingen tussen haken zijn van mij.]
Inleiding op de video 'We were created by a higher power'
We zijn geschapen door een hogere macht. En dit is geen mening, geen geloof, maar een opvatting van een van de grootste geesten van de mensheid. Een man wiens naam allang een mythe is geworden: Nikola Tesla. Dit vraaggesprek was nooit bedoeld om bekendheid te krijgen. Het was verloren, verborgen, vergeten. Bijna honderd jaar stilte. En pas nu, nu de wereld op het punt lijkt te staan te ontwaken, vinden zijn woorden hun weg naar buiten.
Laat ik je meteen waarschuwen. Als je nog niet klaar bent voor een kritische beoordeling van de grondslagen van je wereldbeeld, kun je deze video beter afsluiten, want wat je gaat horen kan alles veranderen. Je begrip van leven, van dood, van God en van jezelf.
Dit gebeurde in het jaar 1934. Een verslaggever wiens naam om de een of andere reden niet bewaard is gebleven, wist een persoonlijke ontmoeting met Tesla te regelen in zijn kamer op de 33e verdieping van het New Yorker hotel. Het was een tijd waarin de wetenschapper zelf al bijna was vergeten. Zijn financiering was gestopt. Publicaties waren verdwenen. Vrienden hadden zich van hem afgekeerd. Maar het was toen, tegen de achtergrond van stilte en eenzaamheid, dat Tesla plotseling besloot te spreken.
Hij vroeg of hij de recorder mocht uitzetten en zei: "Onthoud dit. Ik vertrouw het niet toe aan het papier." De verslaggever schreef de herinneringen pas jaren later op en vandaag liggen ze voor u.
Het laatste vraaggesprek met Nikola Tesla
De eerste vraag was simpel, bijna naïef. "Meneer Tesla, gelooft u dat het leven per ongeluk is ontstaan?"
Een lange pauze, toen een ingehouden lach en het antwoord: "Dat is een vraag die ik mezelf stelde, nog voordat ik wist dat ik wetenschapper zou worden. Nee, jongeman. Niets in deze wereld is toevallig. Alles is een formule. Het hele universum is een vergelijking en daarachter staat het denken, geen theorie, geen hypothese, maar een gedachte, bewust en creatief."
"U bedoelt te zeggen dat er een rede achter de schepping van de mens staat?"
"Ik zeg dat de rede achter de schepping van álles staat," antwoordde hij. "En als je eens wist waar ik na tientallen jaren van experimenteren op uitkwam… maar de mensheid is er nog niet klaar voor."
Hij liep naar het raam, zweeg een tijd en zei toen:
"Ik heb geprobeerd een machine te maken die de stem van de ether kon opvangen. Weet je, ether is niet zomaar een medium. Het is het geheugen van het universum. Gedachten, gevoelens, beelden en besluiten worden daarin opgeslagen. Op een dag hoorde ik iets. Het was geen stem in de gebruikelijke zin van het woord. Het was een aanzet, een aanwijzing. En ik begreep dat we niet zomaar geschapen zijn. We worden geleid."
De verslaggever was verbijsterd. "Geleid door wie?" Tesla draaide zich om. Zijn ogen straalden onnatuurlijk. "Door een kracht die religies God noemen. Maar het is geen oude man op een wolk. Het is iets veel groters. Het is een bewustzijnsstructuur zo enorm, dat het menselijke brein die niet kan bevatten. We zijn cellen ervan, maar niet betekenisloos. Elke cel telt."
Hij liep heen en weer door de kamer en maakte een zwaai met zijn hand door de lucht. "Toen ik aan de zender in Colorado Springs werkte, voelde ik voor het eerst dat de ruimte ademt, ja, ademt, als een levend organisme. Ik zond een golf uit en ontving een reactie, geen echo. Een reactie alsof iemand buiten de materie besefte dat hij was opgemerkt."
De verslaggever schreef niet meer. Hij luisterde alleen.
"Mijn fout was dat ik het met instrumenten probeerde te bewijzen. Maar je moet luisteren, want alles klinkt al heel lang zo. Zelfs je ziel [geest] is resonantie, een frequentie die ooit zal worden teruggeluisterd. Niemand verdwijnt. We zijn allemaal trillingen en ze verdwijnen niet," zei Tesla.
De verslaggever durfde eindelijk de vraag te stellen die in hem brandde.
"Neem me niet kwalijk, maar u bent een wetenschapper. Hoe kunt u over de ziel [geest] van God spreken alsof het iets bewijsbaars is?"
Het licht
Tesla ging langzaam zitten. Zijn gezicht werd ernstig, bijna bedroefd. "Omdat ik niet meer geloof. Ik weet het." Hij pauzeerde even en ging toen verder. "Ik heb elektriciteit, magnetisme en trillingen bestudeerd. Het zijn allemaal manifestaties van hetzelfde. En op een dag besefte ik dat ook bewustzijn een trilling is. Maar dat komt niet úit de hersenen, het komt erín. De hersenen zijn zoals een ontvanger. Maar de bron bevindt zich buiten ons.
We denken dat we op onszelf denken. In werkelijkheid zijn we verbonden. Verbonden met wat? Met het 'veld'. Met de bron, met die heel hoge macht, die religies God noemen en natuurkundigen het oerveld (primordial field). Ik noem het: het licht."
De liefde
Hij zweeg. Een vreemde, bijna kinderlijke glimlach verscheen op zijn gezicht. "Op een dag probeerde ik de kracht van emotie, van gevoel te meten. Woede, vreugde, liefde. En weet je wat ik ontdekte? Elk gevoel heeft een frequentie. Liefde is de zuiverste, de meest harmonieuze. Het komt het dichtst in de buurt van wat ik de oorspronkelijke vibratie van het universum noem. En angst is de grofste. Het stoot af, het verdeelt en verblindt ons."
"Wilt u daarmee zeggen dat liefde ons dichter bij deze hogere macht brengt?"
"Ik beweer het. En meer dan dat, het is de weerspiegeling ervan in ons. We zijn niet uit klei geschapen, zoals dat ene boek schrijft, en ook niet uit een willekeurig molecuul, zoals anderen beweren. We zijn gevormd als een reactie, als antwoord op de roep van het licht."
De verslaggever knikte langzaam, zonder zijn ogen van de spreker af te wenden. Alles wat er gebeurde leek een droom. "Maar waarom lijden we dan? Waarom sterven we? Waarom herinneren we ons niets van die verbinding?"
Tesla fronste lichtjes zijn voorhoofd. Zijn stem werd zachter. "Omdat dit hier een test is. Blinden leren het beste zelf zien, en verlorenen waarderen het hervonden pad het beste. We werden van de bron verdreven om die uit onszelf te leren kennen. Het is geen straf. Het is het pad en elk leven is een stap."
Hij keek uit het raam waar de stadslichten doofden.
"Je hebt geen idee hoe vaak ik op het punt heb gestaan van een ontdekking, die alles had kunnen veranderen. Op een dag vormde ik een resonantie die de cellen van het lichaam kon beïnvloeden. Ziektes verdwenen. Maar het project werd stopgezet. Ze zeiden: 'Je kunt mensen niet zoveel macht geven. Ze zullen het niet begrijpen. Ze zullen er bang voor zijn.'"
"Wie zei dat?" Tesla glimlachte bitter. "Mensen die tussen de mensheid en de waarheid in staan. Er zijn er veel. En hun taak is het om de massa in het ongewisse te laten. Het is in hun voordeel als iemand gelooft dat hij slechts vlees is, slechts een zandkorrel. Dat er na de dood niets is. Want zo iemand is controleerbaar. Hij is niet gevaarlijk. Hij stelt geen vragen. Hij leeft het alledaagse leven, vreest en sterft."
De verslaggever balde zijn vuisten. Hij voelde woede in zich opkomen. "Dus wat moeten we doen?"
"Word wakker," antwoordde Tesla. "Leer opnieuw horen, niet met je oren, maar met je ziel [geest]. Want iedere mens, zelfs de meest vergetene, draagt een vonk van dat licht in zich. En als er maar één begint te zien, zullen anderen volgen."
"En jij," voegde hij eraan toe, "jij bent niet toevallig hier. Misschien ben je wel een van degenen, die die vonk moeten voortzetten."
Het werd stil in de kamer. De verslaggever had het gevoel dat Tesla hem met elk woord dichter bij een grens bracht. Een grens tussen de gewone waarneming van de wereld en iets anders. Alsof er door deze woorden iets groters begon door te schemeren. Hij nam een besluit en stelde de vraag.
Terugkeer naar de bron
"Meneer Tesla, bent u bang voor de dood?" De wetenschapper gaf niet meteen antwoord. Zijn blik vervaagde en richtte zich naar binnen. "Weet je," zei hij langzaam, "Ik geloof dat de dood niet het einde is. Het is een verschuiving in frequentie. Ik heb ooit gezien hoe licht verdween. Het ging niet uit. Het leek zich in zichzelf op te vouwen, alsof het onzichtbaar werd, maar toch bleef. Ik besefte dat de dood van het lichaam dezelfde soort invouwing is. De vorm houdt op zichtbaar te zijn, maar het wezelijke [de geest] blijft."
Hij keek de verslaggever recht in de ogen. "We verdwijnen niet. We keren terug naar de bron, naar de kracht waaruit we zijn geroepen. En ik heb het je laten zien." Tesla's mondhoeken trilden. Een glimlach was nauwelijks waarneembaar. "Verdrietig. Ja, en meer dan ik had moeten doen. Er zijn dingen die je beter ongezien kunt laten, totdat je er klaar voor bent."
"Op een dag bevond ik me in een staat tussen slapen en waken. Mijn lichaam was er, maar mijn bewustzijn was ver weg. En ik voelde me buiten de tijd. Ik zag gebeurtenissen uit het verleden en de toekomst tegelijk. Mensen die nog niet bestonden en mensen die al waren vergeten. Was dat een visioen?
Het was de waarheid. Want tijd is een illusie. Lineariteit is een handige manier voor de geest om waar te nemen. Maar in het heden bestaat alles al. Alle pijn, alle vreugde, alle keuzes en alle terugkeer. Want uiteindelijk keren we allemaal naar huis terug."
Hij zweeg. En op dat moment flitste er een bliksemschicht buiten het raam. Een ver gerommel rolde over de stad. Tesla grijnsde lichtjes. "De natuur hoort. Ze reageert. We zijn er veel dieper mee verbonden dan we denken. Ik deed niet alleen experimenten met elektriciteit. Ik zocht naar de structuur van de werkelijkheid. En hoe verder ik ging, hoe duidelijker die werd. Materie is slechts een omhulsel. De ware structuur van het universum is bewustzijn."
De verslaggever wist niet meer wat hij moest opschrijven en wat hij gewoon moest ervaren. Hij voelde zich onderdeel van iets groters worden.
De zelfvergeting
"Neem me niet kwalijk," zei hij plotseling, "maar als dit waar is, als de ziel [geest] eeuwig is, waarom sterven mensen dan in angst, in lijden? Waarom is er zoveel pijn?"
Tesla keek hem lange tijd aan en zei toen langzaam: "Omdat vergeten bij dit pad hoort. Stel je voor dat je op reis gaat, maar daarvóór wis je je geheugen. Je weet niet meer wie je bent, waarom je hier bent of waar je naartoe gaat. En daarin schuilt de belangrijkste betekenis van herinneren, niet met je verstand, maar met je ziel [geest]. Om te beseffen dat je niet je lichaam bent, dat je hier niet voor altijd bent, dat je pijn een tijdelijke wolk is in het eeuwige licht."
Hij stond op, liep naar een oude leunstoel en legde zijn hand erop. "Alles wat je aanraakt, alles wat je voelt, zelfs je angsten. Het zijn geen vijanden. Het zijn aanwijzingen. De wereld spreekt tot je. Ze geeft signalen en als je leert ze te lezen, zal de angst verdwijnen, want achter alles schuilt altijd het licht."
De verslaggever kon nauwelijks ademhalen. Hij had het gevoel dat dit gesprek nooit zomaar een vraaggesprek was. Het was een boodschap en niet alleen voor hem.
Tesla voegde er zachtjes aan toe: "Je bent niet de eerste die deze vragen stelt, maar misschien ben je wel een van de eersten die ze echt hoort." Tesla sloot even zijn ogen. Het leek alsof hij iets in zich hoorde, iets wat geen geluid was.
Toen zei hij: "Ik heb niet veel tijd meer. Ik voel het. Niet fysiek, niet energetisch, alsof een innerlijke slinger tot stilstand komt. Maar de angst is weg. Want nu weet ik wat er komen gaat."
Afscheiding om zelfwording
De verslaggever greep zijn notitieboekje. "Wat komt er nu?" Tesla keek hem met onverwachte vriendelijkheid aan. Zich herinnerend: "Het zal zijn als ontwaken uit een lange slaap. Ik zal de vibraties weer horen waarvan ik ooit gescheiden was.
We zijn allemaal van de bron afgedwaald, niet door schuld, maar met opzet om onszelf te leren kennen in afzondering en beperking. Maar op het moment van de dood vindt er een herverbinding plaats en herinnert de ziel [geest] zich alles, wie ze is en waar ze vandaan kwam."
"Waarom?"
De geest is eeuwig
Hij liep heen en weer door de kamer. "Energie sterft nooit. Dat is de fundamentele wet. Ze kan worden getransformeerd, maar niet vernietigd. En dat betekent dat bewustzijn [geest] eeuwig is, omdat het ook energie is. De meest subtiele, de zuiverste."
Hij bleef staan bij het raam. "Ik probeerde dit aan wetenschappers uit te leggen. Ze lachten en zeiden: 'Bewustzijn is een product van de hersenen. De persoonlijkheid verdwijnt na de dood.' Maar ik vroeg hen: waar gaat de stroom naartoe als je een lamp uitdoet? Verdwijnt hij of neemt hij gewoon een andere weg? Er kwam geen antwoord."
Hij draaide zich om. "Stel je een oceaan voor zonder rand, zonder bodem en jij bent een golf. Het lijkt alsof je afgescheiden bent, dat je vorm bent, beweging. Maar op een dag duik je weer onder en alles wat jij was, blijft in het water, verdwijnt niet, gaat niet verloren. Het wordt gewoon alles."
De algeest is de bron van alles
"Zegt u dat we na de dood terugkeren naar God?" "Naar iets groters dan God, naar waar God vandaan kwam. Want zelfs het concept van God zelf is te klein om die kracht [de algeest] te beschrijven. Het gaat verder dan vormen, verder dan beelden, verder dan religies. Het is alles [de algeest]."
De verslaggever keek Tesla met eerbied aan. Hij voelde dat elk woord de waarheid was, geen doctrine, geen hypothese, maar zuiver kennis. En toch fluisterde hij: "Als u dit wist, waarom heeft u het dan niet eerder gezegd? Waarom nu pas?"
Tesla sloeg zijn ogen neer. Zijn stem werd bijna een gefluister. "Ik heb het geprobeerd in boeken, in toespraken, maar mensen hoorden het niet of wilden het niet horen. Ze zochten naar formules, bewijzen, diagrammen. Maar deze waarheid is niet meetbaar. Je kunt het alleen voelen. En nu, terwijl mijn lichaam ouder wordt, begrijp ik dat het tijd is om het gewoon te zeggen. Zonder me in te houden, want zelfs als maar één persoon het hoort, is dat al genoeg."
Hij ging zitten alsof zijn krachten hem begonnen te verlaten. "Dit vraaggesprek," vervolgde hij, "is niet voor kranten, niet voor sensatie. Het was bedoeld om in de schaduw te blijven. Ik heb zelf gevraagd het niet te publiceren. Schrijf het op en verberg het. Dat heb ik hem ook gezegd. En dat deed hij. En misschien is het nu pas zover."
De zelfbewustwording van de algeest
De verslaggever deinsde terug. "Waarom nu precies?" Tesla keek weer recht naar binnen. "Omdat de wereld de rand heeft bereikt, de grens tussen technologie en vernietiging. Mensen hebben machines uitgevonden, maar zijn vergeten wie ze zelf zijn. Ze vliegen de lucht in, maar kunnen er niet in kijken. Ze zijn bang voor de dood omdat ze het leven niet begrijpen. En nu is het misschien tijd om het zich te herinneren."
Hij zweeg. De kamer werd vreemd stil. Zelfs de stad buiten leek stil te staan. De verslaggever voelde dat dit moment meer was dan zomaar een gesprek. Het was een verschuiving, een doorbraak, een drempel. En toen zei Tesla plotseling:
"Je vroeg: wie heeft ons geschapen? Nu zal ik antwoorden." Hij zweeg even. "We zijn geschapen door bewustzijn dat besloot materie te worden. Licht dat zichzelf als een lichaam wilde voelen. Wij zijn de weerspiegelingen ervan, het project, de ervaring ervan. Wij zijn geen toeval. Wij zijn bedoeling."
De goddelijke geest wilde zichzelf leren kennen in de mens
De verslaggever voelde dat Tesla's woorden niet door zijn hoofd brandden, maar door zijn hart, alsof hij niet de enige was die ze hoorde, alsof er buiten de muren van de kamer iemand aandachtig naar elke zin luisterde en ze mogelijk opnam. Hij vroeg bijna fluisterend: "Als wij zijn werk zijn, had deze kracht dan een bedoeling, een plan?"
Tesla knikte heel langzaam. "Ja, en misschien is het veel complexer dan we ons kunnen voorstellen. Ik geloof dat wij [de mens] deeltjes zijn, die over de materiële wereld zijn verspreid om die te verkennen. We zijn sensoren, experimenten. We worden geboren, we voelen, we hebben lief, we maken fouten en dat alles keert terug in het veld, in wat sommigen de goddelijke geest [algeest] noemen. Waarom? Zodat die zichzelf kon leren kennen. Want zonder onderscheid te maken, is er geen weten. Zonder duisternis geen besef van licht, zonder angst geen waardering voor liefde. Wij zijn de manier waarop de eenheid [de algeest] zichzelf leert begrijpen door middel van veelheid [alle menselijke geesten]."
De verslaggever sloeg zijn ogen neer. Het was te veel, maar hij moest de hoofdvraag stellen. "Dus u gelooft dat de mensheid een doel heeft?"
Tesla boog zich voorover. Zijn stem werd vastberadener. "Ja, maar we zijn de weg kwijtgeraakt."
Hij stond op, liep naar een boekenplank en pakte een oud, versleten notitieboek. Hij gaf het aan de verslaggever. "Dit zijn berekeningen die nooit zijn gepubliceerd. Ik heb geprobeerd een apparaat te bouwen dat gedachten kan versterken, de trilling van bewustzijn kan concentreren en naar de ether kan sturen. Weet je wat er gebeurde toen ik het eerste experiment uitvoerde?"
"De straatverlichting begon uit te vallen. Radio's werkten niet meer. Mensen klaagden over vreemde dromen. Het was geen mislukking. Het was een reactie. De ruimte luisterde. En toen kwamen ze. Mannen in stropdassen zonder emotie. Ze zeiden: 'Stop. Dit is te gevaarlijk.'"
"Wat vonden ze niet leuk?"
"Dat ik had bewezen dat gedachten materieel zijn. Bewustzijn is macht. En als iemand beseft hoe machtig hij is, zal hij geen slaaf meer zijn. En dat betekent dat zij de controle verliezen."
Bewustwording en eenheid van de mensheid
Hij ging weer zitten. Het was duidelijk dat deze herinneringen pijn deden.
"Daarom kon dit vraaggesprek niet worden gepubliceerd. Toen niet en misschien zelfs nu nog niet, maar zou het niet zo kunnen zijn dat er binnenkort mensen zijn die niet bang zijn, die willen begrijpen, niet gehoorzamen," vroeg de verslaggever zachtjes. "En wat zal er dan gebeuren?"
Tesla keek op. "Ontwaken, een golf, een massale bewustzijnsverschuiving. Mensen zullen het onzichtbare gaan zien, het ongehoorde horen. Ziektes zullen zich terugtrekken. Herinneringen zullen terugkeren. De angst voor de dood zal verdwijnen, omdat iedereen zal voelen dat ze niet het lichaam zijn. Ze zijn vuur, een vonk in de eeuwigheid!" [de goddelijke algeestgeest]
Hij keek uit het raam. "Maar er is nog steeds een pad vóór ons en dat zal niet makkelijk zijn."
Ergens heel dichtbij sloeg de bliksem in. De donder was zo luid dat het voelde alsof de hemel zelf had gesidderd. "Dat is een teken," zei Tesla. "Altijd wanneer de waarheid nabij is, reageert de ruimte. Synchroniciteit is geen toeval. Het is een herinnering. Alles is met elkaar verbonden. Alles is één."
Hij draaide zich om naar de verslaggever. "Je voelt het, toch?"
De verslaggever knikte zwijgend, zijn keel werd dichtgeknepen. "Dan bent je al begonnen te ontwaken," zei Tesla zachtjes. "En dat betekent dat mijn tijd niet voor niets is geweest."
Tesla's laatste woorden waren niet hard. Maar ze kwamen aan als een klap op de borst.
"Alles is energie. Alle levende wezens zijn trillingen. En hoe dichter je bij de oorspronkelijke frequentie bent, hoe dichter je bij de waarheid bent."
Geestelijke begeleiders zijn er altijd
Hij stond op, stil, alsof elke beweging al een afscheid inhield. "Dit vraaggesprek gaat niet over wetenschap en niet over religie. Het is een boodschap voor degenen die al voelen, dat deze wereld niet alles is. Voor degenen die altijd al hebben geweten dat er iets groters is."
Hij keek de verslaggever recht aan. "Je zult moeten kiezen of je dit verbergt of doorgeeft. Maar vergeet niet dat de tijd nabij is, heel nabij. En wanneer de grote scheiding begint, is het belangrijk dat ten minste iemand weet dat we niet alleen zijn, dat we nooit alleen zijn geweest."
De mens is een jonge, zich ontwikkelende god
Hij kwam dichterbij. Zijn gezicht straalde, ongelooflijk kalm. "Ik ga weg, maar ik verdwijn niet. We zullen elkaar allemaal weerzien, want er is geen dood, geen scheiding. Er is alleen maar een overgang."
Hij stak zijn hand uit en toen de verslaggever die aanraakte, voelde hij een vreemde warmte, alsof hij even, heel even, iets had aangeraakt dat de tijd te boven ging.
"Onthoud," fluisterde Tesla, "God is geen dogma. God ben jij. Als je liefhebt, als je vergeeft, als je je herinnert wie je werkelijk bent." Hij draaide zich om en liep naar het raam. Hij staarde lange tijd naar de nacht boven New York, waar in de verte bliksem flitste, en zei: "Het begint, en als je hier nu bent, dan maak je er deel van uit."
De verslaggever vertrok zonder om te kijken. Hij wist niet dat dit hun laatste ontmoeting zou zijn. Drie maanden later overleed Nikola Tesla in eenzaamheid, zonder erfgenamen, zonder erkenning, maar liet iets achter dat niet te meten is. Deze aantekeningen lagen bijna honderd jaar verborgen in een oude la, op slot, vergeten. Maar nu zijn ze gevonden. En denk hier eens over na. Wat als het allemaal waar is? Wat als jij niet het lichaam bent? Wat als je vibratie bent? Wat als iemand heeft gewacht tot jij je dat herinnerde? Wees stil en luister. Nu zijn ze [geestelijke begeleiders] er nog steeds, kijkend en wachtend.
De oorspronkelijke Engelse versie
Nikola Tesla's last interview
We were created by a higher power. And this is not a guess, not a belief, but an acknowledgement from one of the greatest minds of humanity. A man whose name has long since become a myth. Nicola Tesla.
This interview was never meant to surface. It was lost, hidden, suppressed. Almost hundred years of silence. And only now, when the world seems to be on the brink of awakening, his words are finding their way out.
Let me warn you right away. If you are not ready for the shattering of the foundations of your world view, it's better to close this video because what you are about to hear may change everything. Your understanding of life, of death, of God, of yourself.
This happened back in the distant year of 1934. A reporter whose name history for some reason did not preserve, managed to arrange a personal meeting with Tesla in his room on the 33-rd floor of the New Yorker hotel. It was a time when the scientist had been almost forgotten. Funding had stopped. Publications had vanished. Friends had turned away. But it was then, against the backdrop of silence and solitude that Tesla suddenly decided to speak. He asked to turn off he recorder, said, "Remember this. I won't entrust it to paper." The reporter wrote down the recollections only many years later, and today they are before you.
The first question was simple, almost naive. Mr. Tesla, do you believe that life was created by accident?
A long pause, then a quiet laugh. And the answer: "That is a question I asked myself even before I knew I would become a scientist. No, young man. Nothing in this world is accidental. Everything is a formula. The entire universe is an equation and beyond it stands thought, not a theory, not a hypothesis. Thought, conscious, creative."
"You mean to say that reason stands behind the creation of man?"
"I say that reason stands behind the creation of everything," he replied.
"And if only you knew what I arrived at after decades of experiments, but humanity is not ready for it."
He walked to the window, was silent for a long time, then said:
"I tried to create a machine that could catch the voice of the ether. You know, ether is not just a medium. It is the memory of the universe. Thoughts, emotions, images and directions are stored there. One day I heard something. It was not a voice in the usual sense. It was an impulse, a direction. And I understood we were not just created. We are being guided."
The reporter was stunned. "Guided by whom?" Tesla turned. His eyes were unnaturally bright.
"A force that religions call God. But it is not an old man on a cloud. It is something much greater. It is a structure of consciousness so vast that the human brain cannot comprehend it. We are cells for it, but not meaningless. Every cell matters."
He paced the room, ran his hand through the air. "When I worked on the transmitter in Colorado Springs, I first felt that space breathes, yes, breathes, like a living organism. I sent out a wave and received a response, not an echo. A response as if someone there beyond matter realized they were noticed."
The reporter was no longer writing. He was simply listening.
"My mistake was in trying to prove it with instruments. But one must listen because everything has been sounding for a long time. Even your soul, it is resonance, a frequency that will one day be read back. No one disappears. We are all vibrations and they do not vanish," said Tesla.
The reporter finally dared to ask the question that had been burning inside him.
"Excuse me, but you are a scientist. How can you speak of the soul of God as if it's something provable?"
Tesla slowly sat down. His face became serious, almost sorrowful. "Because I no longer believe. I know." He paused, then continued. "I have studied electricity, magnetism, vibrations. They are all manifestations of the same thing. And one day I realized consciousness is also a vibration. It does not originate from the brain, it comes into it. The brain is like a receiver. But the source is outside of us. We only think we are thinking. In reality, we are connected. Connected to what? To the field. To the source, to that very higher power, which religions call God and physicists, the primordial field. I call it the light."
He fell silent. A strange almost childlike smile appeared on his face. "One day I tried to measure the power of emotion. Anger, joy, love. And you know what I discovered? Every emotion has a frequency. Love is the purest, the most harmonious. It is the closest to what I call the original vibration of the universe. And fear is the roughest. It repels, it isolates, and it blinds us."
"Are you saying that love brings us closer to this higher power?"
"I assert it. And more than that, it is its reflection in us. We were not created from clay, as one book writes, and not from a random molecule, as another claims. We were formed as a response, as an answer to the call of the light."
The reporter slowly nodded, not taking his eyes off the speaker. Everything happening seemed like a dream.
"But why then do we suffer? Why do we die? Why do we remember nothing of that connection?"
Tesla frowned slightly. His voice became quieter. "Because this is a test. The blind learn to see best, and the lost best appreciate the path. We were cast away from the source to learn to hear it again. It's not punishment. It is the path and each life is a step."
He looked out the window where the city lights were fading.
"You have no idea how many times I stood on the verge of a discovery that could have changed everything. One day I created a resonance capable of affecting the body's cells. Diseases disappeared. But the project was shut down. They said: 'You cannot give such power to people. They won't understand it. They'll fear it'."
"Who said that?"
Tesla gave a bitter smile. "People who stand between humanity and the truth. There are many of them. And their task is to keep the masses in the dark. It benefits them when a person believes he is just flesh, just a grain of sand. That after death there is nothing. Because such a person is controllable. He is not dangerous. He doesn't ask questions. He just lives, fears, and dies."
The reporter clenched his fists. He felt anger boiling inside him. "So what should we do?"
"Waken," Tesla replied. "Learn to hear again, not with the ears, with the soul. Because every person, even the most forgotten, carries within them a spark of that light. And if even one sees, others will follow."
And you, he added, "You are not here by chance. Perhaps you are one of those who must carry that spark forward."
Silence fell in the room. The reporter felt as if with each word Tesla was bringing him closer to an edge. An edge between the ordinary perception of the world and something else. As if through these words something greater began to shine through. He made up his mind.
"Mr. Tesla, are you afraid of death?"
The scientist didn't answer right away. His gaze dimmed, turned inward. "You know, he said slowly. I believe death is not the end. It is a shift in frequency. I once observed how light disappeared. It didn't go out. It seemed to fold into itself as if it became invisible, yet remained. I realized the death of the body is the same kind of folding. The form ceases to be visible, but the essence remains."
He looked directly into the interviewer's eyes. "We do not vanish. We return to the source, to the very force from which we were summoned. And you have seen it. The corners of Tesla's mouth twitched. A smile barely noticeable. "Sad. Yes, and more than I should have. There are things better left unseen until one is ready."
"One day I was in a state between sleep and wakefulness. My body was here but my consciousness was very far away. And then I felt myself outside of time. I saw events of the past and future at once. People who did not yet exist and those who had already been forgotten. Was that a vision? It was truth. Because time is an illusion. Linearity is a convenient way for the mind to perceive. But in the present, everything already exists. All pain, all joy, all choices and all return. Because in the end, we all return home."
He fell silent. And at that moment, lightning flashed outside the window. A distant rumble rolled over the city. Tesla smirked slightly. "Nature hears. It responds. We are connected to it much more deeply than we think. I wasn't just conducting experiments with electricity. I was searching for the structure of reality. And the further I went, the clearer it became. Matter is only a shell. The true fabric of the universe is consciousness."
The reporter no longer knew what to write down and what to simply experience. He felt like he was becoming part of something greater.
"Excuse me," he suddenly said, "but if this is true, if the soul is eternal, then why do people die in fear, in suffering? Why is there so much pain?"
Tesla looked at him for a long time, then slowly said, "Because forgetting is part of the path. Imagine you are going on a journey, but before that, you erase your memory. You don't know who you are, why you're here, or where you're going. And in that lies the main meaning to remember, not with the brain, with the soul. To realize that you are not the body, that you are not here forever, that your pain is a temporary cloud in eternal light."
He stood up, walked to an old armchair, and placed his hand on it.
"Everything you touch, everything you feel, even your fears. They are not your enemies. They are clues. The world is speaking to you. It gives signs and if you learn to read them, the fear will vanish because behind it always hides the light."
The reporter could barely breathe. He felt this conversation was never just an interview. It was a message and not only to him.
Tesla quietly added, "You're not the first to ask these questions, but perhaps you're one of the first to truly hear them." Tesla closed his eyes for a moment. It seemed he heard something within, something that wasn't a sound.
Then he said, "I don't have much time left. I feel it. Not physically, energetically, as if an inner pendulum is coming to rest. But the fear is gone. Because now I know what comes next."
The reporter gripped his notebook. "What comes next?"
Tesla looked at him with unexpected gentleness. Remembering, "It will be like waking from a long sleep. I will once again hear the vibrations I was once separated from. We have all strayed from the source not through guilt but by design to learn ourselves in separation in limitation but at the moment of death reconnection occurs and the soul remembers everything who it is where it came from."
"Why?" He paced the room.
"Energy does not die ever. That is the fundamental law. It can be transformed but not destroyed. And that means consciousness is eternal because it too is energy. The most subtle, the purest."
He stopped at the window. "I tried to explain this to scientists. They laughed, said, 'Consciousness is a product of the brain. The personality disappears after death.' But I asked them, where does the current go when you turn off a lamp? Does it disappear or does it just take a different path? There was no answer."
He turned around. "Imagine an ocean without edge, without bottom, and you are a wave. It seems to you that you are separate, that you are form, movement. But one day you submerge again, and everything that was you remains in the water, does not vanish, is not lost. It simply becomes everything."
"Are you saying that after death we return to God?"
"To something greater than God, to what God came from? Because even the very concept of God is too small to describe that force. It is beyond forms, beyond images, beyond religions. It is everything."
The reporter looked at Tesla with reverence. He felt every word was the truth, not doctrine, not hypothesis, but pure knowledge. And yet, he whispered: "If you knew this, why didn't you say it earlier? Why only now?"
Tesla lowered his eyes. His voice became almost a whisper. "I tried in books, in speeches, but people didn't hear or didn't want to. They looked for formulas, proofs, diagrams. But this truth cannot be measured. It can only be felt. And now, as my body is growing old, I understand the time has come to simply say it. Without holding back, because even if only one person hears, that will already be enough."
He sat down as if his strength was beginning to leave him. "This interview," he continued, "is not for newspapers, not for sensation. It was meant to remain in the shadows. I myself told that man not to publish it. Write it down and hide it. That's what I told him. And he did. And maybe, only now has the time come."
The reporter flinched. "Why now exactly?"
Tesla looked straight inside again. "Because the world has come to the edge, the edge between technology and destruction. People have invented machines but forgotten who they are. They fly into the sky but cannot look within. They fear death because they do not understand life. And now maybe it's time to remember."
He fell silent. The room became strangely quiet. Even the city outside seemed to have paused. The reporter felt this moment was more than just a conversation. It was a shift, a breakthrough, a threshold. And then Tesla suddenly said,
"You asked, who created us? Now I will answer." He paused. "We were created by consciousness that decided to become matter. Light that wanted to feel itself as a body. We are its reflections, its project, its experience. We are not an accident. We are intention."
The reporter felt that Tesla's words were burning not through his mind, but through his heart, as if he wasn't the only one hearing them, as if beyond the walls of the room, someone was carefully listening to every phrase and possibly recording them. He asked almost in a whisper. "If we are a project, did this force have an intention, a plan?"
Tesla nodded very slowly. "Yes, and perhaps it is far more complex than we can imagine. I believe we are fragments, particles scattered across the material world to explore it. We are sensors, experiments. We are born, we feel, we love, we make mistakes and all of it returns back into the field into what some call the divine mind. Why? So it could know itself. Because without separation there is no knowing. Without darkness and no awareness of light, without fear, no appreciation of love. We are its way of understanding itself through multiplicity."
The reporter lowered his gaze. It was too much, but he had to ask the main question. "So, you believe that humanity has a purpose."
Tesla leaned forward. His voice became firmer. "Yes, but we've lost our way." He stood up, walked to a bookshelf, and took out an old worn notebook. He handed it to the reporter. "These are calculations that were never published. I tried to build a device capable of amplifying thought, concentrating the vibration of consciousness, and projecting it into the ether. Do you know what happened when I ran the first experiment? What?"
"The street lights began to go out. Radios malfunctioned. People complained of strange dreams. It wasn't a failure. It was a response. Space was listening. And then they came. Men in ties without emotion. They said, 'Stop. This is too dangerous.'"
"What didn't they like? That I had proven thought is material. Consciousness is power. And if a person realizes how powerful they are, they will stop being a slave. And that means they'll step out of control."
He sat back down. It was clear these memories hurt. "That's why this interview couldn't be published.
Not then and perhaps not even now, but I believe soon there will be those who are not afraid, who will want to understand, not obey," the reporter asked quietly. "And what will happen then?"
Tesla looked up. "Awakening, a wave, a mass shift in consciousness. People will begin to see the invisible, hear the unheard. Diseases will retreat. Memory will return. The fear of death will vanish because everyone will feel they are not the body. They are fire, a spark, eternity."
He looked out the window. "But there is still a path ahead and it won't be easy."
Lightning struck somewhere very close. The thunder was so loud it felt as though the sky itself had shuddered. "That's a sign," Tesla said. "Always when truth is near, the space responds. Synchronicity is not a coincidence. It's a reminder. Everything is connected. Everything is one."
He turned to the reporter. "You feel it, don't you?"
The reporter nodded silently, his throat tightened. "Then you've already begun to awaken," Tesla said softly. "And that means my time hasn't been in vain."
Tesla's final words were not loud. But they struck like a blow to the chest.
"Everything is energy. All living things are vibration. And the closer you are to the original frequency, the closer you are to the truth."
He stood up quietly as if each of his movements already carried a farewell.
"This interview is not about science and not about religion. It is a message for those who already feel that this world is not all there is. For those who have always known, there is something greater."
He looked directly at the reporter. "You will have to choose to hide this or to pass it on. But remember, time is near, very near. And when the great division begins, it is important that at least someone knows that we are not alone, that we have never been alone."
He stepped closer. His face was glowing, incredibly calm. "I am leaving, but I am not disappearing. We will all meet again because there is no death, no separation. There is only transition."
He reached out his hand, and when the reporter touched it, he felt a strange warmth, as if for a moment, just one moment, he had touched something beyond time.
"Remember," whispered Tesla, "God is not dogma. God is you. When you love, when you forgive, when you remember who you really are." He turned away and walked to the window. Stared for a long time at the night over New York, where lightning was flashing in the distance, and said, "It begins, and if you are here now, then you are part of it."
The reporter left without looking back. He didn't know that this would be their last meeting. Three months later, Nicola Tesla died in solitude without heirs, without recognition, but leaving behind something that cannot be measured. These notes lay hidden for nearly hundred years in an old drawer, locked away, forgotten. But now they have found you. And now consider this. What if it's all true? What if you are not the body? What if you are vibration? What if someone has been waiting for you to remember that? Be still and listen. Now they are still there watching and waiting.
terug naar het overzicht
terug naar godsdienst en wetenschap
terug naar Nikola Tesla en zijn 3,6,9-theorie
terug naar het weblog
^