agressie en zinloos geweld


Het woord agressie komt van het Latijnse 'aggressio': aanval, en 'aggressor': aanvaller; agressie is een vijandig of gewelddadig gedrag tegenover anderen.
De oorzaak van aanvallend gedrag is gelegen in de hoeveelheid zelfgevoel, die in het begin aan de menselijke geest moest worden meegegeven om die in de gelegenheid te stellen een zelfstandig gebruik van de geestelijke vermogens te maken.
De menselijke geest, de persoon, is namelijk op een geestelijke ontwikkelingsweg geplaatst met als doel die geest op eigen kracht zelfstandig te laten worden. Daartoe moest de menselijke geest over een bepaalde hoeveelheid zelfgevoel beschikken om in de gelegenheid te zijn zelfstandig keuzes te kunnen maken. Om keuzes te kunnen maken, is het noodzakelijk de geestelijke vermogens bewust en beheerst te leren gebruiken, waardoor zij uit zichzelf tot ontwikkeling worden gebracht. Zelfstandig keuzes kunnen maken leidt zo tot geestelijke groei naar innerlijke zelfstandigheid.
Die vrije keuze hield echter ook het gevaar in dat de mens voor zichzélf zou kiezen en de werkzaamheid van de geestelijke vermogens op zichzelf zou richten met voornamelijk het eigen heil als doel. Deze zelfgerichte houding leidt tot een geestesgesteldheid, die door hebzucht en heerszucht wordt gekenmerkt. Aangezien er in die toestand vanuit wordt gegaan, dat anderen door dezelfde neigingen worden gedreven, kunnen alle medemensen mogelijke tegenstrevers zijn, tegenstanders die een bedreiging kunnen vormen om de eigen heb- en heerszuchtige doelen te bereiken.

Personen die er in het begin uit vrije keuze voor hadden gekozen zich geestelijk te ontwikkelen met goedheid en naastenliefde als doel, zijn voor hen die het tegenovergestelde hebben gedaan, de kwaadwillenden, een ergernis; hun voorbeeld zou immers hun geweten kunnen gaan laten spreken. Daardoor wordt er bij voorbaat een vijandige houding tegenover de welwillenden aangenomen en hoeft er maar iets te gebeuren wat die persoon niet naar de zin is, of er volgt gewelddadig gedrag. De neiging daartoe kan zo groot zijn, dat er bij een willekeurig, volkomen onschuldig iemand in de omgeving een antwoord of gedrag wordt uitgelokt, dat die persoon als aanleiding kan gebruiken om er met gewelddadigheid op te reageren - met zinloos geweld als gevolg.
De welwillenden die hier schijnbaar onbedoeld aanleiding toe geven, hebben, toen zij nog in de geestelijke wereld waren, geweten dat alles wat een mens hier op aarde een ander aandoet, later, als die mens weer thuis is in de geestelijke wereld, zelf zal moeten worden beleefd om zelf de gevolgen van het eigen gedrag te ondergaan om ervan te leren.
Dat kan tot gevolg hebben dat bij de zelfgerichte geest ten slotte toch het geweten begint te spreken, waardoor die tot het besluit kan komen dat gedrag de volgende keer op aarde weer goed te gaan maken en zich beter te gaan gedragen (de wet van karma).
Als dat gebeurt, dan is de mensheid als geheel weer een stapje dichter bij God gekomen ... het uiteindelijke doel van alle gebeurtenissen die op aarde plaatsvinden en van de ervaringen die de mens daarmee opdoet.
Wat op aarde een zinloos geweld lijkt te zijn, heeft, gezien in het licht van de eeuwigheid, een hier onzichtbare, diepere, geestelijke betekenis voor de ontwikkeling van de mensheid.
Hoe het kwaad zich ook inspant, uiteindelijk heeft iedere inspanning - waarvoor immers de geestelijke vermogens nodig zijn - een toename van het licht tot gevolg.


terug naar de vragenlijst

terug naar het weblog







^