Is het 'onderbewuste' iets?


Het woord 'bewust' is in de 17e eeuw uit het Duits overgenomen. In die taal is het woord 'bewußt', dat samenhangt met het werkwoord 'wissen': weten, dat een sterk werkwoord is: wissen, wußte, gewußt, tegenwoordig wissen, wusste, gewusst.

Het woord 'bewust' heeft daardoor de betekenis: wetend, kennend, beseffend.
Iemand die zich van iets bewust is, is op dat gebied wetend, heeft er kennis van, heeft er besef van. De enige echter die het vermogen heeft zich van iets bewust te zijn, is de mens, in het bijzonder de menselijke persoon: de menselijke geest. Alleen de menselijke geest kan weet krijgen van een bepaald onderwerp door dat waar te nemen, en zich er zo bewust van te worden.
Maar dat betekent dat het ook alleen de menselijke geest is die zich niet van iets bewust kan zijn, doordat hij of zij niet in staat is dat onderwerp waar te nemen; die persoon is dan onbewust van dat onderwerp.
Bewust zijn of onbewust zijn kan alleen een eigenschap zijn van de menselijke geest.
   
    
   hoe de geest door onbewustheid van zichzelf eigen eigenschappen
op inhouden van het geheugen in de ziel overdraagt
  
 

Datgene, waarvan iemand zich niet bewust is of onbewust is, is voor die onwetende persoon het onbekende. Een deel van het geheugen bijvoorbeeld, het ontoegankelijke geheugen, is voor de menselijke geest onbekend. Maar door de toestand van de onbewuste vereenzelviging waardoor de menselijke geest, het levende, op aarde wordt gekenmerkt - door de band met het dode, de stof - is de eigen eigenschap 'onbewust zijn' overgedragen op dat onbekende. Daardoor is het woord 'het onbekende' vervangen door 'het onbewuste'. Maar wat met deze onjuiste benaming wordt bedoeld, is het onbekende deel van het geheugen - al datgene, wat is vergeten of verdrongen.
Dat wordt nu 'het onbewuste' genoemd, terwijl dat alleen een eigenschap van de menselijke geest kan zijn als diegene, die iets kan waarnemen!

Vervolgens wordt er ook nog over een 'onderbewuste' gesproken.
Als dat, wat nu het 'onbewuste' wordt genoemd, volgens bovenstaan in feite het 'onbekende' is, dan zou het 'onderbewuste' in feite het 'onderbekende' zijn(!).
Deze ongerijmdheid laat zien, dat de term 'onderbewuste' een verzinsel is zonder betekenis.

De term 'onderbewuste' is bedacht om de werkelijkheid van de geestelijke wereld en van onze geestelijke begeleiders, onze vrienden en vriendinnen die ons van daaruit begeleiden op ons pad door dit tijdelijke bestaan, niet te hoeven benoemen. Dat klinkt niet wetenschappelijk genoeg.
Dat heeft tot gevolg dat onze begeleiders worden benoemd met de uitdrukking: 'het onderbewuste'(!) Terwijl zij in werkelijkheid heel wat bewuster zijn dan wij hier in dit ondermaanse.

In de literatuur zijn de omschrijvingen van beide woorden vaag. Soms worden ze van elkaar onderscheiden, maar ook wel aan elkaar gelijk gesteld.
Het is een woordgebruik dat is ontstaan, doordat de menselijke geest, het enig levende, in het lichaam verbonden raakt met het levenloze, de stof. Daardoor komt de geest in een geestestoestand, waarin die zichzelf niet meer is en onbewust is geworden van zijn eigen, persoonlijke zelfstandigheid en werkzaamheid.
Daardoor zijn zelfs de uitspraken mogelijk: "Wij zijn ons brein" (Dick Swaab) en (nog een stapje verder) "Ons brein is een orkest zonder dirigent," (Peter Hagoort, ook neurobioloog).

De formulering van Hagoort is strikter dan die van Swaab. Volgens Hagoort is er 'niets anders dan' het brein. De hersenen zijn het enige, wat er is.
Volgens Swaab is er toch nog een 'wij', die de bezitters zijn van 'ons' brein. Swaab gebruik het persoonlijke voornaamwoord 'wij', wat inhoudt dat er een ('ik') of meerdere ('wij') personen moeten zijn, die blijkbaar de eigenaren zijn van 'hun' brein! In de formulering van Swaab klinkt de aanwezigheid van de persoon oftewel de geest nog steeds door!

Volgens Swaab zou er dus nog wel een 'persoon' kunnen zijn geweest met de naam Beethoven, die het prachtige 'Vioolconcert' zou kunnen hebben geschreven ... volgens Hagoort heeft het brein dat op z'n eentje gedaan. Is dat niet geloven in sprookjes?
Dat kan alleen een breinaanbidder.


terug naar de vragenlijst

terug naar het weblog







^