Vraag: Waarom zijn Nederlandstaligen vaak niet erg trots op hun taal?
Uit 'Quora'
Antwoord: Dirk Vollenhoven
Voorheen Leraar Nederlands (1985–1988)
Tja, dat helaas, herken ik wel. Als ik mensen vertel dat ik leraar Nederlands was, reageert menigeen met: "O, ik ben heel slecht in Nederlands." Dat vind ik triest, het is je moederstaal!
Er valt wel iets van te begrijpen. Het taalonderwijs is niet best, maar was dat vroeger ook niet. Ik zat van 1962 tot 1973 op school en studeerde vervolgens onder andere Nederlands. Het vak op school is uiterst saai, gericht op regeltjes en correctie, en weinig op expressie en genieten van onze uitdrukkingsvaardigheden.
Want je mag je realiseren dat wij ons heel precies kunnen uitdrukken. Toen ik Nederlands ging studeren ging er een wereld voor me open: literatuur, dramatische expressie, taalfilosofie, noem maar op! Nederlanders zijn excellente exegeten (bijbel en taaluitleggers). We zijn wat (al te) direct, maar ook kampioen in duidelijkheid.
Nederlanders zijn ook niet zo trots op hun cultuur en land (klein, plat, nat, e.d. ['land van mest en mist']) Velen van ons bagatelliseren en kleineren onze verworvenheden (te veel om allemaal toelichten) en we schuiven gemakkelijk op in internationaal gezelschap. Er hoeft maar een buitenlander in een team te zitten en we schakelen ongevraagd over op Engels.
Buitenlanders die Nederlands leren komen veel moeilijkheden tegen met voorzetsels, woordvolgorde en uitspraak. En Nederlanders zijn niet te beroerd om te bevestigen dat onze taal moeilijk en lelijk is. Dus ja, we verpesten het zelf.
Maar vergis je niet: in Rusland, China, Parijs zijn er studenten Nederlands. Die waarderen de taal wel, net als ik trouwens. We hebben een bijzondere taal.
terug naar de leenwoordenlijst
^