Leven vanuit godsbewustzijn
De vraag was: Wat als men zich bewust is geworden van de algeest en vervolgens beseft feitelijk ook algeest te zijn, feitelijk de Vader en de Zoon altijd bij zich te dragen en daar ook voortdurend bewust van te zijn. Wat doet men dan vanuit dit bewustzijn en hoe vormt zich vervolgens het mensenleven hier op aarde?
Zoals u bij ‘Geestelijke ervaringen’ in het Menu van mijn website kunt lezen, begon ik op twaalfjarige leeftiijd voor het slapengaan het Onze Vader te bidden en maakte dan met enige regelmaat mee in vervoering te raken en in een wereld terecht te komen, die zich aan mij voordeed als een oneindige zee van geestelijk licht en warmte: de algeest. Op twintigjarige leeftijd werd mij getoond dat ikzelf als menselijke geest door verdichting uit de algeest werd ‘geboren’, eerst als een bolvormige wolk van licht, die later doorstroomd werd met innige liefde, geestelijke warmte uit de algeest, waardoor die bol van licht tot leven kwam. Die bol van licht en warmte ervaar ik als mijzelf, de menselijke geest, die nu de bron is van de woorden die ik aan u schrijf.
Ik besefte na die ervaring dat in al mijn medemensen in feite zo’n menselijke geest woont, waardoor ik ervan uitging dat er een innige eenheid was tussen mijzelf, God en al mijn medemensen. Helaas gedroegen niet al mijn medemensen zich in overeenstemming met dat mensbeeld, wat teleurstellend was; maar toch bleef ik eraan vasthouden, dat uiteindelijk iedereen ooit een vergelijkbare ervaring zou meemaken, ik bleef toch altijd hoop houden. Ik bleef deze wereld zien in het licht van de eeuwigheid, die ik had mogen ervaren.
Van daaruit heb ik altijd getracht mij tegenover mijn medemensen te gedragen als of het mijzelf betrof, ik trachtte gewetensvol en deugdzaam in het leven te staan, ondanks de tegenwerking en afwijzing die ik ook moest ervaren. Vooral van het gezin waarin ik opgroeide, onkerkelijk en godloochenend, die geen enkel begrip toonden voor mijn levensinstelling. Ik heb dat toch als een opdracht opgevat, om de verstandhouding goed te houden, wat ook is gelukt.
In ons eigen gezin kon ik zelf enigzins de sfeer bepalen. Het is mij gegeven en gelukt vrouw en kinderen gelukkig te maken en dat vind ikzelf het allerbelangrijkste wat ik hier heb gedaan. Wat er nu verder ook met het boek en met geestkunde gebeurt, ik ben dankbaar hierin te zijn geslaagd. Ik denk, dat dat vooral het gevolg is van het feit, dat ik de betekenis van dit bestaan geheel vanuit het gezichtspunt van de menselijke geest, in mijzelf en in mijn medemensen, beschouw, wetend dat Gods heilige geest, die in Jezus bij ons is, boven ons allen staat en dat wij uiteindelijk allen met Jezus zullen worden herenigd.
Door de geestelijke vermogens, het waarnemen, denken, voelen en willen, bewust en beheerst te gebruiken, worden zij gevormd tot het geweten en de deugden. Daardoor komt de geestesgesteldheid van de mens steeds meer in overeenstemming van die van Gods heilige geest, die in Jezus bij ons is, waardoor ooit de hereniging met Jezus kan plaatsvinden.
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^